گزینه بهتر از نظر زمانی به حجم تولید مورد نظر بستگی دارد. اگر می خواهید فقط تعداد محدودی کپی تهیه کنید، از نظر زمان، پرینت سه بعدی بهترین گزینه است. زمان صرف شده برای ساخت قالب و هزینه آن برای تولید در مقیاس کوچک به سختی قابل توجیه است.

پرینترهای سه بعدی بسیار جزئی گرا هستند. این امکان خلاقیت و تنظیم دقیق را فراهم می کند. اما در زمان تولید نیز تاثیر خود را می گذارد. در نتیجه، چاپگرهای سه بعدی ممکن است برای تولید یک شی زمان بیشتری نسبت به قالب گیری تزریقی نیاز داشته باشند.

با این حال، پرینترهای سه بعدی نسبت به تجهیزات قالب گیری تزریقی در دسترس تر است. این صرفه جویی در زمان اولیه به پرینترهای سه بعدی مزیتی را می دهد که برای حجم تولید کوچکی قابل  است.

قالب گیری تزریقی از نظر زمانی برای تولید در مقیاس بزرگ بهتر است. این امر به ویژه در مواردی که قرار است محصول نسخه نهایی باشد، صادق است.

تولید

تولید در قالب گیری تزریقی شامل ذوب کردن مواد و سپس تزریق آن در حالت مذاب به داخل حفره قالب است. در آنجا سرد و سفت می شود. مراحل پیچیده تری نسبت به پرینت سه بعدی دارد.

 معمولاً نسخه نهایی محصول را در پایان تحویل می دهد.

تولید در پرینت سه بعدی شامل ذوب مواد است اما نه به حالت مذاب. سپس مواد لایه به لایه اضافه می شود. این برخلاف قالب گیری تزریقی است که شامل فرآیند لایه بندی نمی شود. 

محصول ارائه شده نیز معمولاً نسخه نهایی نیست. در عوض، معمولاً یک نمونه اولیه است.

انجام تنظیمات تولید با استفاده از چاپگرهای سه بعدی آسان تر است. این برخلاف قالب گیری تزریقی است که ویژگی های طراحی ثابت قالب ها را دارد.

 بنابراین پرینترهای سه بعدی نسبت به قالب گیری تزریقی انعطاف بیشتری در تحویل محصول ارائه می دهند.

پرینت سه بعدی از ساخت طرح های پیچیده تر نیز پشتیبانی می کند. این امر با قالب گیری تزریقی امکان پذیر نیست.

گزینه های مواد

قالب گیری تزریقی با طیف وسیع تری از مواد مانند نایلون، اکریلیک، پلی کربنات، پلی اکسی متیلن، پلی استایرن و غیره به خوبی کار می کند.